Krynica Dolna – to południowa dzielnica miasta położona w dolinie Kryniczanki. Znaczna jej część stanowiła dawniej oddzielną miejscowość pod nazwą Krynica-Wieś. Według ludowych przekazów na przełomie XVI i XVII wieku pierwszym osadnikiem był niejaki Homa, dlatego też miejsce to zwano długo Homowym Siołem. W 1651 r. powstała tam parafia grekokatolicka, gdyż większość mieszkańców była Łemkami. Oprócz rolnictwa i pasterstwa zajmowali się także sukiennictwem. Od 1911 r. stanowiła jednomiejscowościową oddzielną gminę wiejską, jej mieszkańcy byli jednak silnie związani z mieszkańcami uzdrowiska. Sprzedawała im płody rolne i leśne i pracowała w zakładzie Zdrojowym trudniąc się dorożkarstwem i transportem konnym (gdy nie istniało jeszcze połączenie kolejowe Muszyna-Krynica). W okresie międzywojennym działały tu drobne zakłady przemysłowe: młyn, dwa tartaki, olejarnia, folusz, dwie cegielnie i rzeźnia. To właśnie na tym terenie zaczęła swoją działalność Ruska Partia Włościańska i Związek Łemkowski wydający własny tygodnik „Łemko”(jego wydawca-Metody Trochanowski opracował nawet elementarz łemkowski). Tak kształtowała się powoli tożsamość łemkowska jako odrębnego narodu Rusińskiego (a nie jak uważają niektórzy – Ukraińców czy część Rosjan). W okresie wojny działaczy łemkowskich poddawano represjom, czasem nawet wywożono do obozów koncentracyjnych. Wielu z nich współpracowało z polskim podziemiem uczestnicząc w organizacji szlaków kurierskich na Węgry. 21 stycznia 1945 r. Krynicę zajęły oddziały Armii Czerwonej. Zastraszona ludność łemkowska zdecydowała się na dobrowolny wyjazd do ZSRR. Pozostałych wysiedlono w ramach akcji „Wisła” w roku 1947 na polskie ziemie zachodnie. 28 XII 1946 r. parafia grekokatolicka została przemianowana na rzymskokatolicką. Pod koniec lat pięćdziesiątych do Krynicy Dolnej powróciły z wysiedlenia nieliczne rodziny łemkowskie. Ich krynicka społeczność liczy dziś ok. 400 osób. W ostatnich latach ten rejon uzdrowiska bardzo się rozbudował tracąc całkowicie swój wiejski charakter.
Stary Cmentarz – znajduje się przy ulicy biorącej od niego nazwę – ul. Cmentarnej, zachodniej przecznicy ul. Kraszewskiego. W licznych mogiłach spoczywają tu obok szarych mieszkańców ludzie szczególnie zasłużeni dla Krynicy, wśród nich: Leon Nowotarski - długoletni dyrektor uzdrowiska, mgr Roman Nitribitt, ks. Kan. Adam Cisowski – budowniczy kościoła św. Antoniego, dr Mieczysław Dukiet, poeta Henryk Zbierzchowski, a także w ostatnich latach często odwiedzane miejsce wiecznego spoczynku Epifana Drowniaka, znanego jako Nikifor Krynicki. Przed kaplicą cmentarną stoi pomnik-głaz z napisem „Ofiarom faszyzmu i komunizmu”, a za kaplicą znajduje się kwatera żołnierska z I wojny światowej.
Dolina Czarnego Potoku – ciągnie się na zachód od ul. Kraszewskiego (za szpitalem miejskim w prawo). Swą nazwę zawdzięcza bystremu strumieniowi wzdłuż którego wiedzie droga na północny-zachód. Po 3,5 km można odbić na ul. Ludową, gdzie znajduje się Ośrodek Wypoczynkowy Krakowskiego Uniwersytetu Rolniczego oraz siedziba Leśnego Zakładu Doświadczalnego pełniącego na tym terenie nie tylko funkcję nadleśnictwa, ale także placówki dydaktyczno-szkoleniowej (przeprowadzane są tu ćwiczenia, zajęcia praktyczne oraz badania Wydziału Leśnego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie). Kierując się dalej w górę Czarnego Potoku mijamy pole namiotowe i największą tutejszą atrakcję – dolną stację kolejki gondolowej na Jaworzynę Krynicką. Oddany do użytku 21 VIII 1997 r. odcinek liczy 2284 m długości. Do roku 2007 wagoniki wywiozły na szczyt ponad 7 milionów pasażerów (56 wagoników posiada przepustowość 1600 osób na godzinę). Gondola stała się już właściwie krynicką ikoną, symbolem rozpoznawczym miasta i jednym z najbardziej przyciągających do niego obiektów. W sezonie zimowym, który trwa tu od grudnia do marca narciarze mają do dyspozycji liczne trasy narciarskie o różnych poziomach trudności, a w ostatnich latach stanął na tzw. Izworze wyciąg krzesełkowy. W przyszłości planowana jest budowa dolnej stacji kolejki w centrum miasta. Na końcu Czarnego Potoku znajdują się wielkie hotele „Pegaz” i „SPA Dr Irena Eris” oraz rozległy parking.
