Urodził się w 1902 r. w Ohladowie, absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie.
W 1920 r. jako uczeń gimnazjum brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej gdzie został ranny, a następnie w czasie okupacji współpracował z polskimi organizacjami podziemnymi -wszystko to w czasie kiedy niestrudzenie zgłębiał arkana wiedzy medycznej z zakresu ortopedii i traumatologii.
W 1944 r. wyjechał do Nowego Sącza- tam objął funkcję dyrektora szpitala, zaś 15 listopada 1954 roku objął funkcję dyrektora dopiero budowanego szpitala w Krynicy.
Pierwsze lata jego pracy odbywały się w iście spartańskich warunkach, bez fachowego personelu lekarskiego i przy bardzo prymitywnej diagnostyce, jednak w atmosferze wzajemnej życzliwości i dbałości o ład, porządek i przede wszystkim o dobro pacjenta.
We wspomnieniach jeden z sióstr Józefitek z nim współpracujących – siostry Placydy – „był to człowiek o wielkiej wiedzy lekarskiej, wielkiej dobroci, zrównoważony, cierpliwy, pracowity, życzliwy dla pracowników a dla chorych współczujący i oddany całym sercem. Jego poświęcenie dla chorych nie miało granic, choć sam był chory” i właśnie ta ciężka choroba układu krążenia nie pozwoliła temu znakomitemu lekarzowi długo władać szpitalem, gdyż w 1958 roku po wykonaniu ciężkiego zabiegu operacyjnego dyrektor Jan Śmieszek umiera.
Przed śmiercią jednak zdążył przeprowadzić szereg skomplikowanych operacji wraz z wieloma plastycznymi, które przysporzyły dużej renomy jego placówce, a sam szpital stał się jednym z najlepiej zorganizowanych i cieszących się świetną opinią w Polsce południowej.
Dlatego też w 1965 roku - w 10 rocznicę istnienia szpitala – na I piętrze została odsłonięta tablica upamiętniająca niezwykła postać budowniczego i pierwszego dyrektora tejże placówki.