Urodzony 13 września 1858 r. w Siedmiogrodzie, zmarł 5 kwietnia 1920 r. we Lwowie. Po ukończeniu geologii na Uniwersytecie Lwowskim podjął dalszą edukację, by w roku 1884 rozpocząć pracę naukową na tejże uczelni. Rudolf Zuber specjalizował się głównie w odnajdywaniu złóż ropy naftowej. Jego doświadczenie ceniły liczne kompanie naftowe i państwa, łączące swój rozwój z przemysłem naftowym. Jego podróże naukowe objęły wszystkie, poza Australią, zamieszkane części świata: w latach 1886-1892 prowadził prace badawcze w Argentynie (poszukiwania ropy naftowej w pobliżu Mendozy), odwiedził też Chile, Boliwię i Wenezuelę. W 1910 r. został zaproszony do przeprowadzenia poszukiwań w koloniach brytyjskich Afryki Zachodniej - Nigerii i Złotym Wybrzeżu (obecna Ghana), a także na Wybrzeżu Kości Słoniowej. W 1909 r. na zaproszenie dr Henryka Ebersa przedsięwziął wycieczkę do Krynicy. Inicjując głębokie na 810 m wiercenia, odkrył wyjątkową wodę, którą zalicza się dziś do najsilniejszych w Europie szczaw alkaicznych i jaka z powodzeniem może zastąpić lecznicze wody Karlsbadu czy Vichy. Stosuje się ją przy leczeniu nadkwasoty, schorzeń przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i cukrzycy. Woda „Zuber” znana jest również z tego, że łagodzi przykre objawy nadużycia alkoholu, a zawarty w niej lit wywiera wpływ przeciwdepresyjny. Podczas swoich wypraw opracowywał liczne mapy geologiczne badanych terenów. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
