Urodzony w 1821 r. w Krakowie. Po ukończeniu Liceum św. Anny studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Broniąc rozprawy „O przesądach lekarskich naszego ludu” otrzymał stopień naukowy doktora medycyny, chirurgii oraz magistra „akuszeryi”. Przepracował parę lat w klinice ginekologiczno-położniczej w Krakowie, następnie kierując szpitalem cholerycznym w Trzebini, by w roku 1857 z wyboru prof. Dietla objąć posadę lekarza rządowego przy Zakładzie w Krynicy.
Z wielkim zapałem i wytrwałością dążył do rozwoju ośrodka, wydając przy tym prawie 100 prac naukowych sławiących balneoterapię i samą Krynicę, wydawanych w językach niemieckim, francuskim i polskim. Po utworzeniu Komisji Balneologicznej w Krakowie został jej pierwszym sekretarzem. Należał też do założycieli krakowskiego pisma specjalistycznego „Przegląd Lekarski”, które ukazuje się do dziś. W czasie obchodów 30-lecia jego pracy dla Krynicy jego imieniem nazwano piękną polanę na Górze Parkowej, gdzie zwykle wypoczywał – od tego czasu mówi się o niej „Michasiowa”. W tym samym roku ustąpił jednak ze stanowiska lekarza zakładowego ze względu na zły stan zdrowia. Już wtedy zyskał miano „Wielkiego Budowniczego Krynicy”. Zmarł w Krakowie 16 kwietnia 1896 r., a jego ciało spoczęło na cmentarzu Rakowickim. Pamięć po swym dobroczyńcy Krynica uczciła nazywając jedną z ulic jego nazwiskiem.